Oproep voor hartverscheurende verhalen!
Heb je, na een breuk in je relatie, liefdespijn?
Schrijf je verhaal op en e-mail het naar roelvduijn@planet.nl Wij plaatsen je verhaal, als je wilt onder pseudoniem, graag en gratis in deze site! Je weet, opschrijven is beter worden. Maak het voor jezelf zo lang en precies als de vloed van je tranen.
foto van Tom de Raeve
Chronologie van een zelfmoord uit liefdesverdriet. Het unieke verslag van de zus van een jongeman uit Vlaanderen, die de weigering van zijn zijn ex-vriendin niet verwerken kon. Een reconstructie.
Juni 2006. Vandaag vieren vaderdag bij mij thuis. Het is een schitterende, hete lentedag en perfect om een barbecue te doen.
Papa, mama mijn zus en haar vriend, mijn broer en zijn vriendin zijn er om gezellig samen te vieren. Het wordt een leuke dag met lekker eten en drinken. Mijn zus en haar vriend zitten al snel in het zwembad wegens te warm. Er wordt een beetje zot gedaan en ze proberen mijn broer het zwembad in te gooien maar zonder succes, de enige die opnieuw in het zwembad belanden zijn men zus en haar vriend, ook mijn dochtertje deelt mee in het plezier en ligt al snel in het water.
Alleen mijn broers' vriendin is een beetje stil. Niet zo abnormaal, want het is nogal een serieus meisje. Ze zitten volop in hun blok: mijn broer voor zijn laatste jaar industrieel ingenieur en zij voor haar eerste jaar geneeskunde. De sfeer slaat een beetje om, wanneer plots haar moeder komt opdagen om haar op te pikken zonder dat mijn broer hier weet van heeft. Ze hadden nochtans voorzien om samen naar huis te gaan en te studeren voor het eerstkomende examen. We staan er verder niet bij stil en de dag wordt mooi beëindigd. Wat de bedoeling hiervan geweest is weten we ook nu nog niet. Ons vermoeden doet denken dat er toen reeds iets moet geweest zijn. Eén van de vele puzzelstukken die we later samen rapen.
De zomer kabbelt rustig verder, wij vertrekken op reis naar zuid Frankrijk, ergens eind juli. Wanneer we terug thuis komen in de eerste week van augustus krijg ik een telefoontje van ons mama die me weet te vertellen dat het uit is tussen mijn broer en zijn vriendin.
Bouwgrond
Zij had het uitgemaakt omdat de relatie te serieus werd. Mijn broer had een bouwgrond gekocht en dat zou de aanleiding geweest zijn. Ze waren intussen twee jaar samen en hadden reeds concrete toekomstplannen. Samen hadden ze een grond uitgezocht waar ze zich gingen settelen. In verband met haar studie hadden zij gekeken waar in die buurt reeds dokterspraktijken gevestigd waren. En zo ontstond het idee bij zijn vriendin om eventueel over te schakelen naar tandarts.
De breuk kwam dus als donderslag bij heldere hemel. Mijn broer wist niet waar hij het had en begint aan een uitputtende slag om zijn relatie weer in orde te krijgen.
Ook ik was sterk onder de indruk van het nieuws. Ze leken het toch prima met elkaar te hebben?
Zij was een ietwat terughoudend iemand die voornamelijk verstandelijk omging met mensen. Naar mijn mening was ze niet spontaan genoeg voor mijn broer; maar goed ik kende haar dan ook niet zo goed.
Het volgende fragment uit zijn laatste brief aan haar zegt alles over hoe hij dit aanvoelde;
We zaten op dezelfde golflengte zowel op rationeel vlak als gevoelsmatig.
We wilden beide het zelfde in t leven.
Ik had een toekomst met jou.
Je bent een stabiel iemand en ik heb op dat vlak veel van je geleerd.
Ook al ben je zes jaar jonger.
Ik heb je altijd goed begrepen, wij hebben zo wel verliefdheid als liefde gekend en hebben eigenlijk twee jaar samen gewoond.
Het is ook niet helemaal duidelijk of het nu al dan niet definitief is. Zo zegt ze hem in die eerst weken dat ze aan de relatie wil werken en het niet op 1,2,3 wil opgeven.
Hij is hoopvol en er wordt nog veel gepraat. Zo krijgt hij te horen dat hij niet attent genoeg is, hij moet meer aandacht geven en tegelijk meer vrijheid. Met deze wetenschap verstuurt hij haar een aantal liefdesbrieven. Hij laat bloemen leveren bij haar thuis.
Na verloop van twee weken krijgt hij argwaan en blijft hij doorvragen of niet iets anders de reden is van de breuk. En dan komt het verhaal van 'verliefd geworden op een verpleger tijdens haar kijkstage'.
Zelfs die verliefdheid kan hem er niet van weerhouden om te vechten voor zijn relatie. Hij probeert op alle mogelijke manieren duidelijk te maken dat dit van voorbijgaande aard is en dat ze er samen uit zullen komen. Op een zeker moment blijkt hij gelijk te krijgen en kiest ze terug voor mijn broer en hun relatie. Dit moet eind augustus geweest zijn.
Tot het moment dat ze hem doodleuk zegt dat ze niet zeker was en dat ze niet kon garanderen dat wanneer het tussen hun niet meer goed kwam: dat ze dan toch weer die jongen zou opzoeken. Dan gaat mijn broer door het lint. Hij gooit haar allerhande verwijten naar haar hoofd en ze gaan in ruzie uit elkaar. De volgende dag heeft hij alweer spijt en stuurt hij zijn oprechte excuses, maar zij wil er niet meer van horen.
Hij wordt wanhopig. En schrijft zijn gedachten neer, over zijn verleden het heden en de toekomst die hij zo graag samen met haar wil opbouwen. Begin september weigert ze om nog met hem te praten. Ze negeert zijn brieven, telefoontjes en sms berichten. Zo komt het dat hij naar haar thuis rijdt om alsnog met haar te kunnen praten. Hij staat voor de deur op haar te wachten en plots komt daar de politie aan. Haar moeder had hen opgebeld en ze komen hem vriendeljk verzoeken om weg te gaan. Wat hij dan ook doe. Zonder probleem.
Dit heeft hem een enorme mokerslag gegeven. Hij was enerzijds kwaad, maar vooral teleurgesteld en gekrenkt in zijn eer. Ik ben toch geen stalker? Ik wil alleen maar met haar praten? Ze nam nooit o. Hoe kan ik dan weten of ik al dan niet naar haar mag komen om te praten?
Zijn pijn en zijn lijden kon je echt voelen op dat moment. Het ging door merg en been. We stonden machteloos.
Sporten
Gedurende deze hele periode praatte hij met ons over alles wat er gebeurde. Hij vroeg raad en dat gaven wij hem. Ieder van ons op zijn eigen manier.
Heel even ziet het ernaar uit dat hij zich neerlegt bij de breuk en hij stelt een cv samen om op een dating site te zetten. Om zo nieuwe mensen te leren kennen. Hij beschrijft zichzelf als volgt:
Sporten is een deel van mijn leven. Maar omdat ik een jongen ben, en ik al sinds mijn 6de aan sport doe heb ik daar geen nadruk op gelegd, en is het voor mezelf vanzelfsprekend. Maar sport geeft je een goed gevoel, sinds ik weet hoe dat komt (endorfineproductie enz) probeer ik alle dagen te sporten. Ben je al eens in de bergen gaan lopen?
Het liefste dat ik doe, wanneer je boven op de berg komt en grimassen trekt, leuk en sterk gevoel. Ik kan soms wel hard zijn, maar ik ben over t algemeen een warm iemand. Ik vind het belangrijk dat mijn partner lief is. Kinderen willen, zegt daarom veel over iemands karakter. Ik vind het belangrijk dat er in een relatie over gevoelens gepraat wordt, en problemen besproken worden. Daarom vind ik het belangrijk om iemand te hebben dat al een beetje levens en relatie ervaring heeft, iemand die weet dat het niet steeds rozengeur en maneschijn is. Dat weet dat verliefdheid tijdelijk is, en dat weet dat er gewerkt moet worden aan een relatie. Gemeenschappelijke interesses (wetenschap,sport,..) kunnen tot leuke gesprekken leiden. Graag zien heeft niets met intellectuele intelligentie te maken, zeggen ze, maar het lijkt mij aangenamer wanneer je toch hetzelfde denkt en in hetzelfde geïnteresseerd bent en hetzelfde wil. Ik bracht mijn tijd door in t school, aan sporten, en aan mijn vorige partner.
Ik ben daarom opzoek naar een nieuwe vriendenkring, met normale gezonde leuke mensen. En hoop daardoor minder (onbewust) afhankelijk te worden van iemand. (ik word nooit afhankelijk van iemand, jaja, dat dacht ik maar, veel bij elkaar zitten op jonge leeftijd word je automatisch afhankelijker.) Hoewel ik niet zoveel nood heb aan veel vrienden als ik iemand graag zie. Vandaar ik nu een beetje eenzaam ben, want zelfs een marathon lopen duurt maar 2 u. Vroeger ging ik naar discotheken, is wel eens leuk maar het blijkt me niet meer te interesseren. Ik amuseer mij beter met een goed gesprek aan de toog. Ik ben een doe-het-zelver (ga een huisje bouwen samen met mijn vader),kook graag (nog veel lere), sport graag (maar dat weet je nu wel) ga graag op reis, lees soms wel eens (wetenschap, psychologie,sport,..) kijk wel is graag gezellig naar tv, een denk zeer toekomst gericht).
Allerlaatste brief
Toch lijkt het voor hem nog geen uitgemaakte zaak. Hij heeft het nodig om alles uit te kunnen praten en af te ronden. Hij schrijft haar op 19 september nog een allerlaatste brief. Een soort van afscheid als geliefden, maar een smeekbede om vriendschap. Enkele fragmenten:
Toen ik te horen kreeg dat je verliefd was op iemand anders, ging ik door het lint. Jij was de vrouw van mijn leven waar ik een toekomst mee wou, waar ik later kinderen mee wou. Ik heb nog nooit zo een goede band gekend met iemand als met u. Je bent verstandig, je wilt het zelfde dan ik en we hebben elkaar zo graag gezien. Je moet mijn reactie begrijpen, er zit meer achter dan gewoon verdriet.
Als er iets mis is gegaan en je onze relatie iets moois vind en er een toekomst in zag, kan je toch proberen aan de relatie te werken. En het tijd geven.
Het is niet plezant hoor, te horen krijgen dat je voor mij kiest en dan een paar dagen later terug zegt dat ge niet verder wilt. Dat is echt bijna ondraagbaar geweest voor mij. Natuurlijk wekt dit ongezonde gevoelens boven . En dat je me telkens gelijk gaf met mijn brieven werd het een hel voor mij.
Maar ik kon het toen niet aanvaarden dat je hem dan nog zelf ging opzoeken. Bon, het kwam slecht uit toen. Je zat zelf met twijfels en dan moest ik jou proberen terug te winnen, terwijl ik me toen verraden en bedrogen voelde.
Dit was niet gemakkelijk. Ik was ook kwaad op jou. Maar ik vergeef het je toch, waarom kan jij het niet?
Je liet me niet de kans om het van me af te zetten en je te begrijpen.
Ik heb ook niet het gevoel dat je exact kunt zeggen wat er in je omgaat.
Wat je wil ontdekken, waar je nieuwsgierig naar bent.
We waren zo lief voor elkaar, laten we stoppen met op elkaar kwaad te zijn, en beginnen met elkaar zonden te vergeven. En het zo een kans te geven voor onze toekomst later.
Ik laat je u amuseren, en desnoods probeer je het maar eens met iemand anders als je denkt dat het daarmee beter gaat zijn, maar sluit me nog niet volledig af uit uw hartje. En probeer eens lief te zijn tegen mij, want telkens als ik aan je deur sta doe je zo koud tegen mij, das ni tof, ik ween altijd als ik van u terug kom. Ook al wil je niet meer verder, je kan toch lief zijn he. Jij bent nog kwaad op mij als lief, mss niet meer als vriend. Ik niet meer. Laten we gewoon is iets gezellig doen te samen als vrienden. Je doet voor de rest je ding. Ik ben ook al is naar de cinema geweest met een vriendin om het van me af te zetten. En verder te proberen gaan met het leven. We kunnen toch vrienden blijven en met elkaar soms is praten, te beginnen op msn;).
Wanneer hij hierop geen reactie krijgt belt hij haar op in een zeer emotionele toestand. Ze neemt niet op en hij spreekt een voicemail in, waarin hij vraagt om hulp.Hij ziet het niet meer zitten en gaat er een eind aan maken. Alweer komt er geen reactie.
Verlaten parking
Zaterdag 23 september, op zijn 25 ste verjaardag stuurt hij nog een allerlaatste sms berichtje. Met de boodschap dat ze eraan moest denken dat, wanneer haar jongere broertje lelijke dingen tegen haar zegt, dat hij dat niet meent en dat hij haar graag ziet, hij sluit af met " by the way, het is vandaag mijn verjaardag" . Hij gaat 's avonds nog naar een fuif en ziet hier al zijn vrienden, niemand merkt iets op, hij vraagt nog aan iedereen: ça va, mateke ?
Hij verlaat de fuif omstreeks twee uur 's ochtends. Drie uur later vind men hem op een verlaten parking op 500m van de deur van ons ouderlijk huis. Hij heeft daad bij het woord gevoegd en zichzelf om het leven gebracht.
Wat er juist allemaal in die eerste uren door mijn hoofd gegaan is, is moeilijk te verwoorden. Zelfs nu, acht maand later, is het nog altijd niet te bevatten dat het hier om mijn bloedeigen broer gaat. Ik heb het gevoel dat ik reeds al die tijd in een vreselijke film meespeel waar geen eind aan blijkt te komen.
Hoe dit voorkomen had kunnen worden? Indien wij op de hoogte gesteld waren geweest van zijn noodkreet dan hadden we misschien nog een kans gehad om met hem hierover te praten? Indien de communicatie in stand had gebleven en hij die laatste twee weken niet voortdurend een monoloog had moeten voeren? Hij was een man van zijn woord, wanneer hij iets zei dan deed hij dat ook... Volgens mij is hij vanuit dat standpunt concreet plannen beginnen maken vanaf het moment dat hij die voicemail had ingesproken en dan zijn ultimatum. Zijn verjaardag. Drie dagen later.
Zeker, was hij aan het wachten op een reactie van haar. Al was het maar de wens van 'een gelukkige verjaardag!'.
Pijn is, jou niet meer horen praten.
Pijn is, jou niet meer horen lachen.
Jou missen, is onze grootste pijn.
Jou vergeten, kunnen wij niet.
Wij leven dan ook met een stil verdriet
H.
foto:Tom in betere tijden met vriendin
PS. Een link naar het rouwregister:
http://www.kfc-meise.be/rouwregister_tom_de_raeve.php
